Zo boven, zo beneden – door Reinout Koperdraat
De korte en schaamtevolle geschiedenis van interne Hoeksche en Kabeljauwse Twisten in VSN/Lijst 30/Hart voor Vrijheid toont aan dat strijdbare “wappies” vanuit de corona-protestbeweging tot nu toe niet in staat zijn om de politiek in te gaan langs parlementaire wegen. Wél in Kerkrade en Amersfoort! (eerlijk is eerlijk.) Ons korte bestaan vormt een micro-klein, caleidoscopisch gekleurd sjabloon van de mondiale autocratisch-dystopische machtspolitiek en de maatschappelijke strijd hiertegen. En wappies willen therapeutisch en spiritualistisch dotteren tot St-Juttemis. Ik sta met mijn eigen mond vol tanden… ik mompel “f*ck”. Ik spoel mijn mond. Ik wil in actie. En dan een “Ónderzoekscommissie”…! Wááát…?
Hoewel ik daags voor de – door dit bestuur geputschte – ALV geschorst werd (26 augustus) kreeg ik op 17 oktober maar liefst twintig vragen aan mijn broek – van de kant van een zogenoemde “Onderzoekscommissie”, die zich aanvankelijk in de HVV-Nieuwsbrief anoniem voorstelde, zich daarna met een excuus toch bekendmaakte en thans nog uit drie van de oorspronkelijk vier “onderzoekers” lijkt te bestaan. Eén van deze functionarissen betreft bovendien de moeder van bestuurssecretaris Pasqual Verhagen.
Naar deze interne, in nevelen gehulde “Goede Tijden Slechte Tijden”-strapatsen kan ik, als eenvoudig maar geschorst partijlid in mijn verre Mokum, slechts gissen – het doet er ook niet toe. Wat er hier toe doet is dat hier met deze “OC” een slager zijn eigen vlees keurt. Een “gevalletje Remkes” (cit.: geschorst lid/nieuw bestuurslid Monica van Koppenhagen). Twintig vragen. Zeer tendentieus en vooringenomen. Eigenlijk wou ik die dus gewoon maar negeren. Maar, vooruit… ik doe er een paar. Neem ik een kwartier voor, na werktijd.
Ik ben natuurlijk solidair met mijn geschorste en geroyeerde partijkameraden – waarvan de helft wel en de helft niet formeel in bezwaar ging. Ik verwijs simpelweg naar ons Feitenrelaas waarvan ik mede-redacteur was en bestuursmotief voor mijn schorsing (ad Vragen 4 en 5).
PROGRESSIEF EN SOCIAAL
Ik zou Hart voor Vrijheid willen zien als een politieke partij die vooral óók actiepartij is – in plaats van haar huidige eng-exclusieve focus op parlementarisch gericht opereren. Mijn eerder uitgezette peiling hierover aan onze partijleden – ZIE D.A.N.-nr.1 – levert tot nu toe helaas bedroevend weinig respons op (ad Vragen 7 en 8). Ik trok zelf (als politicoloog!) ook in het verleden twee eerdere (radicaal-)linkse actiepartijen aan, waarin ik hyper-actief was – dat wil zeggen vooral buiten het stemhokje en binnen stad, buurt en straat, opkomend voor de directe belangen van mensen zoals jij en ik.
Daarin keerden wij ons uiteraard altijd mordicus tegen eng-nationalistische, racistische, seksistische en homofobe ressentimenten en onderbuikgevoelens, die vandaag helaas een deel van de protestbeweging doet corrumperen in reactionaire richting. Niks “eigen volk eerst” voor mij! HVV zou een progressief, socialistisch en werkelijk democratisch alternatief moeten zijn. Niets maar dan ook niets wijst daarop in de tot nu toe vage programmatische en puur parlementair gerichte plannetjes die nu via dit bestuur worden uitgewerkt.
HET IS TE LAAT
Dit aantoonbaar malafide en gedragsmatig autistisch-instrumenteel reagerend bestuur dient het veld te ruimen. Zo spoedig mogelijk, maar uiterlijk op de eerstvolgende ALV – langs democratische weg. Verzoening is volstrekt onmogelijk in dit gepolariseerde stadium. Degenen die nog steeds in deze illusie verkeren, zullen van een koude kermis thuis komen. Met lede ogen zie ik aan hoe hier, steeds weer opnieuw, partijkameraden in verleiding lijken te komen om mee te gaan in de “repressieve tolerantie” van dit sluwe bestuur, door via overleg tot “verzoening” te willen komen… Ook spiritualistisch gedotter (“positief denken!”, mediteren op de geputschte ALV! en aanverwante suikerspin-houdingen) zijn tenenkrommend (ad Vraag 9).
Ik doe geen uitspraken over de IC en de IW, noch over de verhouding daartussen, aangezien deze beide partijclubjes blijkbaar gescheiden konden ontstaan als gevolg van een organisatorische weeffout vanaf aanvang (in VSN, Lijst 30, HVV) – met alle tragische, ook persoonlijke gevolgen van dien. Bovendien zit ik in geen van beide genoemde IC en IW, welke laatste door mijn broer begeleid werd (en thans via een onafhankelijke Bewustzijnsgroep) en ik laat dit zinvolle werk heel erg graag aan hem over (ad Vragen 11,12,13). Elders in deze DAN legt Michiel radicaal maar fijntjes uit hoe je “nat kan gaan” en hoe je stapje voor stapje via zelfonderzoek sterker kunt worden. Dat “gaat soms van au”. Want je komt dan soms jezelf tegen. Dit bestuurs-driemansschap bleek en blijkt kopschuw voor elke vorm van persoonlijk mentaal-spiritueel gericht zelfonderzoek, hetgeen mede het al in eerdere stadia ontstane partijconflict verklaart.
Ik verwijs naar ons Feitenrelaas, op grond waarvan wij werden geschorst. Overigens betreft het niet een geschil met “de Amsterdamse groep” zoals deze zogenaamde “Onderzoekscommissie” stelt, maar een geschil op het niveau van onze algemeen vastgelegde HVV- integriteitsprincipes – die immers absoluut niet Mokums-gebonden zijn (ad Vraag 15)…! Zonder spirituele basis – op grond van onze integriteitsprincipes – zou onze snipperpartij zich niet onderscheiden van enige andere gevestigde politieke partij. Die spirituele basis is reeds eerder theoretisch geformuleerd binnen HVV. Blijkbaar niet voldoende helder, gezien de ontelbare integriteitsschendingen door dit malafide en stijfkoppige bestuur (ad Vraag 16).
GELIJKWAARDIGHEID
Ik weiger een gesprek met dit bestuur onder ongelijkwaardige voorwaarden (ad Vraag 20). Dit is een algemeen integriteitsprincipe – dat bijvoorbeeld in onze “boze buitenwereld” bij de vakbeweging en andere maatschappelijke organisaties gewoon gemeengoed is. Minimaal eis ik opheffing van mijn geschorste status en die van mijn zes kameraden, al is het maar tijdens de gespreksduur. Ik buig hierin dus heel diep. Bovendien eis ik rehabilitatie van mijn geroyeerde goede broer Michiel en van mijn hard-/hart-werkende Amsterdamse kameraad Vincent – onze Vincent die het waagde om zómaar onze bestuurlijke repressieve strapatsen binnen en politie-inzet buiten voor de deur in Bunnik op camera vast te leggen.
Maar élke smeekbede van mijn kant om gelijkwaardigheid ten aanzien van een “verzoeningsgesprek” te overwegen… was onbespreekbaar (o.m. nog recent in mijn live-gesprekken met Pasqual te Alkmaar). Als de geschorsten (na de driemaanden-termijn) zouden worden geroyeerd (ad Vraag 19) betekent dit het einde van Hart voor Vrijheid, of een ineengeschrompeld zielig voortbestaan als sektarische “dwergster”. En vraag de astronoom Vincent Icke hoe lang zo’n allerlaatste ster-fase als een koud-gloeiende spijker kan blijven voortbestaan!
ZO BOVEN, ZO BENEDEN…
Overigens vormt ons aller Hart voor Vrijheid een belangwekkend, niet eerder vertoond politiek mini-verschijnsel waarin alle grote macro-ontwikkelingen rond het autocratisch-dystopische coronabeleid c.q. de staatsrepressie, met politie en al, hier bij ons opvallend intern gereflecteerd worden – als goedkope farce… Interessant politicologisch onderzoeksvoer voor het Documentatie-centrum voor Politieke Partijen (Groningen)! Een historische dissertatie waard. Ik ben getuige, sta met mijn mond vol tanden, wil aan de slag, organiseer wellicht nog wat in onze stad, en ben er misschien nog bij… áls onze ALV goed afloopt. Voorlopig op 17 december, zeggen ze: de 20e sterfdag van mijn vader.