HVV voorbij Wantrouwen en Verdommunicatie – Don’t Cry, Organize

Door Simcha de Haan

Amsterdam,  11 okt 2022

Met Pasqual, Arno en Peter aan het roer wordt de partij niet warmer, niet groter, niet zichtbaarder en niet transformatief. Sinds januari 2021 is het ledental teruggelopen naar 4000 naar 700. Er waren flink wat opzeggingen na de laatste ALV. Hoeveel groepen floreren met de steun van dit bestuur, hoeveel leden komen er naar meetings? Hoeveel gezichtsbepalende en actieve kandidaten zijn erbij gekomen? Er waren 6 kandidaten voor de Provinciale Statenverkiezingen, voordat Ferenc zich terugtrok en ik buiten spel werd gezet. Hart voor Vrijheid is vastgelopen. Laten we uithuilen en door, met andere mensen in het bestuur. Ze zijn er. De urgentie is ongekend en de animo onder (voormalige) leden is groot om de partij op een nieuwe leest te schoeien en te laten groeien. De 99% is politiek dakloos gemaakt, HVV kan dat gat dichten.

Velen van ons hebben hard gewerkt en veel geleerd, twee jaar coronastrijd en inmiddels twee verkiezingen in de benen; we hebben een dikke agenda, we hebben lol samen en zin in de Prov. Statenverkiezingen. Amsterdam heeft gestaag de grootste, meest veelzijdige afdeling van Hart voor Vrijheid opgebouwd en wil meedoen met een divers samengestelde lijst van 30 kandidaten. Wie neemt ons dat kwalijk? En waarom? Omdat we Amsterdammers zijn? Met onze grote bek? We kunnen kandidaten leveren voor een nieuw bestuur en hebben capaciteit in huis op het gebied van media, communicatie en democratisering van onderop. Ik doe niets af aan het hart van Peter, Arno en Pasqual voor vrijheid. Ze hebben het nodige bijgedragen. We doen ook niets af aan onderlinge banden, maar vragen ze ruimte te maken voor nieuw elan. We willen stemmen over een nieuwe weg en werkwijze, die recht doet aan het verlangen naar vrijheid en democratie en een doorbraak naar een hele nieuwe bestuurscultuur kan betekenen.

Ik heb van mrt 2022 tot sept 2022 niet begrepen wat (en in welke desastreuze mate) er nou misging in de communicatie tussen de werkgroep integriteit en het bestuur, en tussen team Amsterdam en het bestuur. Ik voel me verantwoordelijk, ik had iets gemist, en niet het nodige gedaan. Dat Michiel ambitieus, uitgesproken en confronterend is, was alle betrokkenen vanaf de 1ste dag van de werkgroep en de 1ste alv duidelijk. Dat was het probleem niet. Pasqual was er altijd, zei minder, had moeite met formuleren van zijn argumenten, met zeggen waar het op staat, hechtte nauwelijks waarde aan zijn eigen standpunt. Hij bleek het probleem. Hij informeerde Arno en Peter al die tijd en voedde het wantrouwen dat de werkgroep tomeloos opbreekt. En daar ontwaren we een patroon bij de ‘mediator’ & ‘linking pin’ Pasqual. Al is hij er altijd bij in Amsterdam, hij kan Peter en Arno omgekeerd ook niet met ons verbinden. Pasqual blijft altijd in gesprek maar hij zegt te weinig. Hij is overal, maar hij is niet de verbinder die we nodig hebben want er heerst wantrouwen en verdommunicatie. Hij speelde een belangrijke zo niet DE hoofdrol in de vertrouwens en bestuurscrisis, en de 2 loopgraven waar Hart voor Vrijheid nu inzit.

Op 4 oktober jl. had ik mijn 4e en laatste gesprek met Pasqual na de absurde 27 augustus. Het werd mij (en Roswitha, die het laatste gesprek erbij was) duidelijk dat Pasqual sinds mei tot op heden op zoek is naar een complot tegen het bestuur en dat hij 80 uur bezig is met interne kwesties om de dekking met Peter en Arno op orde te houden. Hij wantrouwt inmiddels iedereen met wie hij 2 jaar intensief samenwerkte. Het is verbijsterend. De opzet van onze tweegesprekken was om het contact te herstellen en de ontsporing terug te draaien. Hij vond dat een goed idee. Maar na 4 lange ochtenden was de slotsom dat hij zijn wantrouwen handhaaft en zijn koers niet verlegt. Als ik mij distantieerde van het feitenrelaas van Serge wilde hij met een royaal gebaar mijn schorsing ongedaan maken. Hij ging de andere schorsingen niet terugdraaien, de kritiek niet serieus nemen en niet opstappen als bestuurder. Pasqual heeft mij na al die tijd verspeeld. Hij schreef als klap op de vuurpijl (voor de lol, om te manipuleren) op zondag 2 oktober een fakenieuws bericht over zijn verdiensten als medewerker van de AIVD en Timmermans met de titel: Pasqual met de billen bloot. Ik ben de zeldzame ongein zat en heb het contact verbroken. 

Het is mijns inziens in retrospectief zo, dat Pasqual in mei zijn bestuurspet al had moeten afzetten, toen hij het niet meer op kon brengen om in liefde en verbinding te blijven met de werkgroep integriteit en team Amsterdam. Hij ging na een forse confrontatie over zijn dubbele pet uit de werkgroep, omdat hij een cursus recht wilde oppakken. Hij stopte ook direct met het hosten van de werkgroep zooms. Even later ging hij uit de app groep van team Amsterdam omdat daar kritische geluiden aan het adres van Peter opgingen. Ik had er toen bij hem op moeten aandringen dat hij in de werkgroep en in team Amsterdam moest blijven om terug te draaien wat er ontspoorde. We hadden er bij Arno en Peter op moeten aandringen om om de tafel te gaan om de lucht te klaren. Niet veel later bleek dat het vertrouwen van Pasqual, Arno en Peter al te paard was gegaan.

Een hechte groep van ca. 20 actieve leden uit Amsterdam en de werkgroep integriteit wilde op 11 juni naast een nieuwe bestuurder (erbij) een eerste commissie integriteit laten kiezen door de leden. Peter opende de vergadering met de vraag of er leden waren die een motie van wantrouwen tegen het bestuur wilden indienen. Het antwoord was NEE. Wij kwamen NIET met een motie van wantrouwen. Pasqual had het verzet tegen Monica als nieuwe bestuurder georganiseerd, stemde net als zijn moeder zelf ook tegen, al wilde hij dit in de zomer niet toegeven. Monica werd zonder de steun van het bestuur met een ruime meerderheid onder de aanwezige leden gekozen. Zij vond dat goed genoeg, ik was er niet bij en begreep er niets van. Peter nam ook het woord (als lid) om mij en Serge te diskwalificeren voor de IC en de verkiezing uit te stellen. Pasqual had zelf kandidaten voor de IC. Pasqual vond de werkgroep persoonlijk heel leerzaam en interessant, dat zei hij eind september 2022 ook nog, maar als bestuurder hield hij dit werk in verenigingsverband een heel jaar lang tegen. Het bestuur stelde een code op en gingen buiten de werkgroep op zoek naar kandidaten. De werkgroep kwam een jaar lang verhaal halen bij het bestuur en wilde de ruimte om leden te informeren / involveren. Heel netjes. Heel democratisch. Wij wel. 

De laatste ALV ontspoorde in een absurd lelijke klucht voor een partij van liefde, vrijheid en verbinding. De schorsing van een groot aantal leden 1 dag voor de ALV van 27 augustus, de hoge toon waarop ze door Peter en Arno verzocht werden om weer te vertrekken toen ze verhaal kwamen halen, en het vergeefs optrommelen van de politie was een dieptepunt. Arno gaf in de daaropvolgende wonderlijke groepsmeditatie aan zich onveilig te voelen onder leden en gevangen in ‘de eenheid van bestuur’, en zei niets te kunnen toezeggen of beslissen i.v.m. hoog oplopende emoties, hij wilde wel graag op een later moment in gesprek om de lucht te klaren. Pasqual hield zijn mond, dit keer omdat hij zijn stem kwijt was. Peter genoot zichtbaar van zijn eigen functioneren en vindingrijkheid om een stemming te voorkomen, het gesprek uit de weg te gaan, en de vergadering zelfs helemaal af te blazen.

Het is nu voor iedereen zichtbaar dat het cancelen van kritiek, van emoties, van nieuwkomers, leden en bestuurders, de spuigaten uitloopt. Het wantrouwen en de verdommunicatie van het bestuur verdeelt de partij en het lijkt vrij definitief gedaan met de kernwaarden, zeker bij het bestuur. Team Amsterdam wilde het landelijk bestuur en de vereniging versterken, maar werd met enorm venijn de maat genomen. Het bestuur heeft haar top-down bestuursstijl, van verdeel en heers, inmiddels verfijnd en draaien volleerd hardleers de interne vrijheid en de democratie terug naar nul. Ze schorsen, royeren, stellen commissies in, dreigen met aangiftes voor smaad en laster, politie, en rechtszaken met alledaags gemak. 

Mijn oproep is: werk mee aan een nieuwe bestuurscultuur, dan volgt een nieuwe koers en een baaierd aan oude en nieuwe kandidaten, leden en kiezers vanzelf.

terug naar De Andere Nieuwsbrief


© Hart voor vrijheid Amsterdam.