Er was eens . . . een vereniging – door Serge Lutgens
Lang geleden, in een tijd dat de mens nog nauwelijks wakker was en zich volledig identificeerde met de materiele wereld om hem heen, ontstond een vereniging met uitermate verheven kernwaarden: Liefde, Verbondenheid, Vertrouwen en Integriteit. Deze vereniging was hard nodig om de steeds corruptere wereld wakker te schudden. De vereniging was ontstaan uit een hele donkere periode, in een heel klein land dat inmiddels aan arrogantie ten onder is gegaan. In die periode probeerde een groep extreem rijke machtswellustelingen de macht over de hele wereld te grijpen, met behulp van een opzettelijk losgelaten ziekte.
De vereniging bestond uit een groep idealistische mensen die zich ingesloten voelden door de corruptie van deze machtswellustelingen, waarbij grondrechten van de ene op de andere dag werden afgepakt, boeren onteigend werden, mensen als slaven een masker moesten dragen en mensen met behulp van angst gedwongen werden zich met gif te injecteren, zogenaamd om zich te beschermen tegen deze ziekte.
Commissie Integriteit
Om de verheven kernwaarden te beschermen moest de vereniging een Commissie Integriteit krijgen. Deze Commissie Integriteit kon gevraagd en ongevraagd het Verenigingsbestuur adviseren over kwesties aangaande het niet ethisch (integer) spreken en/of handelen van leden binnen de Vereniging. Verder had het de taak om geschillen binnen de vereniging te beoordelen op spiritueel-ethische gronden. Om te zorgen dat deze commissie nooit partij zou worden in een conflict vond een klein groepje leden binnen de vereniging dat deze commissie een basis moest krijgen in een open toegankelijke werkgroep waar continu binnen hoofd, hart en lichaam gewerkt zou worden aan bewustzijnsontwikkeling. Dit werd de Werkgroep Integriteit.
Wakker of niet wakker?
Veel leden vonden zichzelf heel wakker omdat ze de bedoelingen van de machtswellustige globalistische elite doorzagen. Dit kleine groepje leden van de Werkgroep Integriteit besefte dat het begin van werkelijke wakkerheid begint met het inzicht dat men niet wakker is. Daarnaast beseften ze dat er werkelijke toewijding nodig zou zijn om deze wakkerheid te kunnen ontwikkelen. Helaas stuitte dit idee, waarbij de commissie Integriteit een basis zou krijgen in een werkgroep van wijzen (Werkgroep Integriteit) als een soort liefdevolle waakhond, op hevig verzet bij met name het bestuur.
Onjuist spreken
Al bij de eerste Algemene ledenvergadering (ALV) werden door dit bestuur onwaarheden verteld tijdens de stemming over het plan van de Werkgroep Integriteit. Omdat leden volgens dit plan alleen via de Werkgroep Integriteit zitting konden nemen in de Commissie Integriteit zou de Commissie Integriteit een soort “schaduwbestuur” kunnen worden. Het zou absolute macht krijgen doordat de ALV hierop geen invloed zou hebben. Hier werd door het bestuur over het hoofd gezien dat de Commissie Integriteit nooit beslissingsbevoegdheid zou kunnen hebben en altijd een adviserend orgaan zou blijven. Daarnaast zou de ALV een blijvende controlerende functie hebben in het aanstellen van leden uit de Werkgroep Integriteit tot commissielid, of het ontslaan van leden uit de Commissie Integriteit.
Na deze gebeurtenis ging het bestuur steeds irrationeler handelen en leek niet te zijn geïnfecteerd door een virus, maar door de waanzin van macht. Een lid van de Werkgroep Integriteit werd zonder pardon uitgeschreven, omdat hij in een mailwisseling die niet aan het bestuur was gericht, maar die door het bestuur was onderschept, had gezegd “de tent te willen verlaten”. Dit werd als een opzegging gezien. En ondanks dat dit lid protesteerde, werd zijn uitschrijving niet ongedaan gemaakt. Een nieuw bestuurslid die via de ALV was gekozen werd na zes weken onder valse voorwendselen geschorst als bestuurslid. Volmacht-regelingen werden niet gehonoreerd en omdat het stel leden uit de Werkgroep Integriteit, aangevuld met wat andere leden deze feiten hadden opgetekend en in het kader van de transparantie hadden laten verspreiden aan de leden, werden ze geschorst. De schorsing vond een dag voor een ALV plaats, waarbij waarschijnlijk genoeg machtigingen zouden zijn geweest om het bestuur weg te stemmen. Aangezien de geschorsten toch op deze ALV verschenen, werd de politie door het bestuur gebeld – een soort handhavingsorde die in die tijd gebruikt werd om mensen die een verstorende werking op de maatschappij hadden op te pakken. Ook mensen met een andere mening werden regelmatig mishandeld door deze politionele orde. De geschorste leden verschaften zich geweldloos toegang tot de bijeenkomst, hetgeen als een ordeverstoring werd beschouwd en als aanleiding werd gezien om de ALV maar ter plekke af te blazen.
Corruptie was doorgesijpeld
De corruptie uit die tijd was doorgesijpeld in het hart van deze vereniging die een baken had moeten zijn om de transitie tot een nieuwe tijd in te luiden. En het meest schrijnende was dat al die wakkere leden het onrecht in de wereld zo helder zagen, maar het onrecht binnen hun eigen vereniging negeerden. Het ene lid deed dat door de verschillende partijen van het conflict voortdurend bij elkaar te willen krijgen om te praten, waarmee nooit een oplossing kwam (nu weten we dat het immers onmogelijk praten is met irrationele mensen), het andere lid bleef “actief neutraal”, weer een groep andere leden zei het lidmaatschap op en de meeste leden (op enkele na) gaven niet eens een reactie. Ze keken naar het verval van hun vereniging en deden niets.
Het zou zo simpel zijn geweest
Helaas is dit een sprookje met een naar einde, terwijl de oplossing heel simpel zou zijn geweest, ze hoefden alleen maar via de ALV in opstand te komen en het bestuur weg te stemmen. Een veel makkelijker opgave dan hetzelfde doen op nationaal of mondiaal niveau. Uiteindelijk is de transitie in de wereld wel doorgebroken, maar met veel leed, ziekte, armoede en oorlog. We weten inmiddels dat 30 jaar later de wereldbevolking van zeven miljard was teruggedrongen tot twee miljard mensen op aarde. We kunnen dus helaas niet zeggen: zij leefden nog lang en gelukkig.