Don’t Cry, Organize – Driebergen, 11 september 2022 – door Simcha / Wij Doen Media
Het was een feest!
Het kritisch vermogen in Nederland groeit, want wat blijkt: als je kritisch vermogen uitgeeft groeit het. Met Wij Doen Media wil ik het licht aan doen in gemeenschappen. Nomen est omen: een simche in sjoel, betekent dat je mensen in het licht van de gemeenschap zet. Ik ben van ’67 en leerde in de naoorlogse periode als tiener: de waarheid is het eerste slachtoffer in tijden van oorlog. De beweltigung en wiedergutmachung van de Tweede Wereldoorlog vergde ruim vijftig jaar en nog altijd komen er verdrukte volksstammen, mensen en verhalen boven, die strijden om erkenning en een plek in onze collectieve herinnering. Ik studeerde af op de Filmacademie in 1995 met een film over de Politionele Acties.
Nederland is in NAVO-verband sinds 1991 in honderd oorlogen (tussen Joegoslavië en Oekraïne) betrokken, zonder enige fatsoenlijke beraadslaging over nut en noodzaak, dus die waarheid is dood en begraven in de mainstream media, die gedurende mijn leven als documentaire-filmmaker eerst in commerciële en daarna in buitenlandse handen overgingen en monopolies werden, zodat van pluriformiteit of publieke logica geen sprake meer was. We “entertained ourselves to death”, toeten, schieten, kassa is massa, het publieke debat verwilderde, de democratie erodeerde, het onbehagen groeide en het publieke belang raakte verweesd. De brandende vraag is: in naam van mij of wie of wat? Cui Bono?
Het Nederlands parlement moest in de ene na de andere parlementaire enquête vechten om de waarheid boven tafel te krijgen. Met de corona-censuur, het demoniseren van “wappies en complotdenkers”, Poetin-adepten, fascisten van FVD en de karaktermoord op Khadija Arib is het absolute dieptepunt over de hele linie behaald. We zijn onvrij. Bezet. Iedereen zijn bek dicht terwijl we worden gebombardeerd met totaal ongeloofwaardige propaganda. Zo kon het militair- industrieel complex in 2014 de strijd aangaan met een kernmacht en 150 miljoen Russen, door regime-change na te streven, waarbij 350 miljoen Europeanen en de volgende generatie dit najaar zonder debat de rekening op moeten pakken.
Maar er gloort Hollands licht. Een illuster en dapper gezelschap van ruim 370 onafhankelijke journalisten, uitgevers, communicatie- en media-professionals waren verenigd op 10 september, een zonovergoten dag van 10:00 tot 22:00 uur, op een prachtige plek in Driebergen in een prima georganiseerd programma. Alle kritische geluiden, bijzondere uitgaven en edities waren in stapels verkrijgbaar. Ik ging naar huis met vier dikke pillen.
Ze waren er allemaal: Café Weltschmerz, Gezond Verstand, Blue Tiger, De Andere Krant, en we kwamen vele nieuwe vrienden en bekenden tegen, Morry, Ab, Koen Verhagen en vele anderen van Lijst 30 en Hart Voor Vrijheid. Er bleef geen hoax ongenoemd, geen narratief onbevraagd en geen leugen gedebunked.
In de middag overlegden we met een grote groep hoe we de eenheid in verscheidenheid kunnen versterken, om meer mensen te bereiken en de publieke logica terug te regelen. We gaan ons verbinden met de Vereniging van Vrije Journalisten, we gaan naar de maandelijkse bijeenkomsten en we organiseren een Vrije Journalisten- borrel en werkplek in Café Scheltema om de samenwerking in onderzoeksjournalistiek met burgers op te tuigen. We zetten de geluksmachine weer aan, geven ‘the many’ een stem en mediamacht. Zal ze leren. Wij zijn allen journalist.