En daar was opeens ook Willem Engel. Iwan stootte me aan. “Daar! Daar staat-ie, in De Spar.” Tsja… kon best zijn. De ruit spiegelde. Even later zag ik ‘m ook. Maar dan achterin de stoet. Vlak vóór ons. En eventjes werd hij niet aangesproken door complimenterende actiefans. Toen kon ik het niet laten. Ik schoof links naast Engel. Zei wie ik was, wist-ie nog van een vorige keer (actie op Facebook-plein, Jollemanshof). En vroeg hem wattie wist van onze interne sores bij HVV. Hij wist van bijna niks hierover, zo leek het. We schoven intussen, na het ‘Rusland’, de ‘Steeg van de Oude Kennis’ in. Ja, zo heten die sluipgangetjes bij ons in de Rosse Buurt. Ik vertelde hem… alles. Hij vroeg door. Echt nieuwsgierig. Betrokken.

“Wie is jullie bestuur nu?” Ik noemde drie voor- en achternamen. En: “Maar wat doen ze verkeerd dan?” Van ons Feitenrelaas had Willem wel wat vernomen en ook mijn broer had hij eerder ooit eens aan de lijn gehad. Ik vertelde hem dat het bij ons niet alleen om statuten- en reglementen-en commissie-gekonkel draait, maar ook om eenzijdige schorsingen en royementen en om een menselijk vermogen om bij jezelf eens even naar binnen te kunnen terugdraaien en onbevangen naar een ander te kunnen luisteren en een snel oordeel even tijdelijk te laten liggen. En dat dit menselijke vermogen moeilijk is, maar trainbaar, maar met een gewapend-betonnen bestuur tegenover je… etc. Misschien zou dan een breder of ander bestuur toch beter kunnen zijn? opperde hij. Wat ik beaamde. Onze Andere Nieuwsbrieven hoefde ik niet naar hem door te sturen. Veel te druk om dat allemaal te lezen. Het regende pijpenstelen. Gelukkig had ik mijn hele grote Rainbow-plu opgestoken (niet de officiële), onze wappie-gele (in mijn rugzak) vond ik te klein. Lachend met Iwan was daar dan weer de Dam. Tegen drieën. Politie leek het welletjes te vinden nu. Opeens overal de zwarte overvalwagens en witte busjes en zware, zwart-gemondkapte dienders rondstappend. De menigte droop wijselijk af, de Kalverstraat in, en naar huis.

HART VOOR VRIJHEID WEER ZICHTBAAR

Serge Lutgens liep zichtbaar tevreden rond. “Prima demonstratie. Hart voor Vrijheid-Amsterdam was goed zichtbaar, met een aantal nieuwe vlaggen. Gezien de regen en psyops rondom David Icke vond ik de opkomst niet tegenvallen. De spontane mars bleek niet gefaciliteerd door de politie. Die greep gelukkig niet in, wellicht vanwege de vele toeristen die onze stoet aanschouwden en zich soms verdwaasd afvroegen waarvoor we demonstreerden. Vreemde route door allerlei steegjes in de binnenstad. Met name de dames uit de rosse buurt hebben ons kunnen bewonderen.” Serge pleit voor concretere actiedoelen, want zelfs items als het WEF en NWO “zijn voor velen nog een brug te ver” en het coronabedrog “is alleen voor ingewijden te behappen.” Een ware, massale vredesbeweging vereist “concrete, voor de gewone man begrijpelijke thema’s”, aldus Serge: zoals de actieve bewapening van Oekraïne, rechtstreeks in verband staand met de stijgende energieprijzen en de inflatie. “Dát kan mensen wakker schudden.”

ONZE GELIJKSOORTIGHEID

Hugo Gietelink is een oudgediende in het actiewezen. Altijd opgewekt, altijd goedlachs en radicaal. Analyserend: “Geen vrede zonder vrijheid, geen vrijheid zonder vrede. Vrede en vrijheid in de ervaring van onze gelijksoortigheid! Het gaat om de voorwaarden van ons sociale wezen zo optimaal mogelijk te laten zijn. Het besef van gelijkwaardigheid kan bijdragen tot identificatie, tot jezelf in de ander herkennen, zodat we ons van onze gelijksoortigheid bewust worden.”

Abraham Vega had ook een eigen flyer gemaakt. Hardcore-demonstranten weten dat hij vaak een eigen flyer uitdeelt op protestmanifestaties, met altijd zeer weloverwogen, genuanceerde inhoud. Ik heb er thuis een hele verzameling van. Abraham stelt: “Het allerbelangrijkste van deze demo was dat voor buitenstanders niet duidelijk was waar dit om ging. Mensen liepen met anti-vaccin, anti-WEF, anti-Rutte, anti-kindermisbruik, etc. Anti-oorlog was niet zichtbaar.” We willen met Abraham samen binnenkort een eigen anti-oorlogsdemonstratie organiseren. Geen klein bier. Abraham stelt: “Dan moet het heel anders. Alles tot op de puntjes regisseren.”

IETS MET BOTER EN EEN DEUK…

Vincent Adolfse deelde bij zijn actiekar met tien vlaggen onze pakjes HVV-A-flyers (oplage 2500) uit aan iedereen die hiermee kriskras door de natte menigte wou rondventen – ook voor onze ledenwerving. Ik nam het gebied tussen actiekar en Paleis. Veel demonstranten pakten onze flyer vrolijk en nieuwsgierig aan, maar wisten nog niet goed van wie wij nou eigenlijk waren. Vincent kwam achteraf desgevraagd met een zure uitsmijter: “We waren er weer, da’s mooi! Zichtbaar en heel gezellig, ook mooi. Maar die hele demo heeft totaal geen deuk in een pakje boter opgeleverd …” Een shot op het Journaal, opper ik…

Na afloop samen met Nico en Serge op strooptocht naar een droge en warme plek. Met onze lange HVV-vlaggenstokken langs ijzeren afzethekken, door regenplassen en over soppende, zanderige bouwplanken naar Café Scheltema. Ik vergeet zomaar dat dit wereldbefaamde journalisten-monument linksaf is, niet rechtsaf. Maar zat dicht. Dan maar bij hun buurman naar binnen: Biertemple. Tachtig verschillende soorten bieren, maar niks warms. Ook zelfs geen koffie. Het leven van de activist gaat niet over rozen. Doorzetten: het enige wat er op zit.

HVV, u hoort snel van ons. Liefs uit Mokum.

terug naar De Andere Nieuwsbrief